Διχασμένη Ὀρθοδοξία

Ἡ ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα Λέοντος ΙΔ΄ στὴν Τουρκία καὶ ἡ συνάντησή του μὲ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο σφράγισε τὴν εἰδησεογραφία τῶν τοπικῶν ἀλλὰ καὶ τῶν διεθνῶν μέσων ἐνημερώσεως τὶς τελευταῖες ἡμέρες τοῦ Νοεμβρίου.
Κορυφαία στιγμὴ τῆς ἐπισκέψεώς του ἦταν ἡ συνάντηση στὴ Νίκαια, μὲ ἀφορμὴ τὰ 1.700 χρόνια ἀπὸ τὴ σύγκληση τῆς Α΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου τὸ ἔτος 325 στὴν πόλη αὐτή. Ἔγινε μιὰ τελετὴ ἐντυπωσιακὴ καὶ ὡς τέτοια προβλήθηκε σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Ἰδιαίτερα ἐντυπωσίασε ἡ κοινὴ ἀνάγνωση τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως («Πιστεύω») ἀπὸ τὸν Πατριάρχη καὶ τὸν Πάπα στὴν Ἀγγλική, χωρὶς τὸ «Filioque» (τὴν φράση «καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ» ποὺ ἔχουν προσ­θέσει στὸ «Σύμβολο» οἱ Παπικοί).
Ὅμως ἀπὸ πλευρᾶς Ὀρθοδοξίας τὸ θέ­α­μα ἦταν ἀποκαρδιωτικό. Ἀπὸ τὴ μιὰ πλευ­ρὰ ὁ Πάπας καὶ τὸ ἐπιτελεῖο του, ἐπίσης πάνω ἀπὸ εἴκοσι ἐκπρόσωποι διάφορων δογμάτων, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ μία γυναίκα…

Χριστούγεννα: Θεοῦ συγκατάβαση, ἀνθρώπου θέωση

Ἀπὸ τὴν δεσποτεία τῆς θείας Πατρότητας τὸ ἔξοχο δημιούργημά Του ὁ ἄνθρωπος, ἀρνούμενος πεισματικὰ τὴν Τριαδικὴ φιλόστοργη κοινωνία, στράφηκε, καθοδηγούμενος ἀπὸ τὴν αὐτοθέωση καὶ αὐταρέσκειά του, σὲ μιὰν ἄλλη ἐξόχως δραματικὴ δεσποτεία αὐτὴν τοῦ βροτοκτόνου διαβόλου. Καὶ οἱ θλιβερὲς συνέπειες: ἡ ραγδαία κατολίσθηση στὴν ἄβυσσο τῆς ἁμαρτίας, κυλιόμενος στὸν βόρβορο αἰσχρῶν ἡδονῶν καὶ ὑπηρέτης τῶν θελημάτων τοῦ πονηροῦ «μὴ ἔχων δυνάμεις δι’ ἑκουσίαν ἀνόρθωσιν». Καὶ φυσικὰ ἡ ἐθελούσια, ξέφρενη καταστροφική του πορεία δὲν θὰ εἶχε τέλος αἴσιον καὶ εὐτυχὲς ἐκτὸς ἀπὸ τὴν «ἀπρόοπτη» βουλὴ περὶ τῆς ἐπιστροφῆς του στὸ προγονικό του παραδείσιο σπίτι. Τὸ πλάσμα ἁμάρτησε καὶ ὁ Πατέρας ἀλάνθαστα τὸ σχεδιάζει καὶ τὸ προετοιμάζει μὲ τὴ Σάρκωση τοῦ Υἱοῦ του! Καὶ ἡ ἁμαρτωλὴ ἀνθρωπότητα προσφέρει τὴν ἑκούσια προσφορὰ τῆς ἀειπαρθένου κεχαριτωμένης Μαρίας. Καὶ βέβαια ἡ Θεοτόκος ἀπάντησε γιατί ποτὲ μιὰ ἀνθρώπινη ὑπογραφὴ δὲν εἶχε τόση σημασία γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα ὁλόκληρη ὅσο ἡ δική της ἀνάμεσα στὸ Θεὸ καὶ τὸν ἄνθρωπο. Μὲ τὴν εὐλογημένη ὑπογραφή της...

Τὸ μεγάλο δεῖπνο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΖ΄ (ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ)…. 

Ἡ σημερινὴ παραβολὴ τοῦ Μεγάλου Δείπνου ἀνήκει στὰ εὐαγγελικὰ ἐκεῖνα κείμενα ποὺ δὲν προσφέρονται γιὰ ὁμοφωνία, …διότι διαλύουν τὴν ψευδαίσθηση τῆς ἀσφαλοῦς ἔνταξης.
Δὲν πρόκειται γιὰ ἀφήγηση φιλοξενίας,… ἀλλὰ γιὰ ἐσχατολογικὸ σκάνδαλο:
…ὁ Θεὸς καλεῖ, ὅλα εἶναι ἕτοιμα, καὶ ὅμως ἡ Βασιλεία Του προσκρούει ὄχι στὴν ἐχθρότητα, ἀλλὰ στὴν κανονικότητα.
Οἱ πρῶτοι κεκλημένοι δὲν ἀντιλέγουν, δὲν ὑβρίζουν, δὲν ἐπαναστατοῦν… ἁπλῶς ὁμολογοῦν ὅτι ἔχουν «δουλειές».
Ἐδῶ ἀκριβῶς ἐγγράφεται ἡ πιὸ ἐπικίνδυνη μορφὴ ἀθεΐας:
…ὄχι ἡ ρητὴ ἄρνηση τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ἡ ἀναβολή Του ….στὸ ὄνομα τοῦ αὐτονόητου.
Ὁ Θεὸς δὲν ἀπορρίπτεται. …Ὅμως ὑποβαθμίζεται. Καὶ αὐτὴ ἡ ὑποβάθμιση συνιστᾶ θεολογικὸ γεγονὸς πρώτης τάξεως, διότι ἀποκαλύπτει ἕναν ἄνθρωπο ποὺ ἔχει μάθει νὰ ζεῖ χωρὶς ἐσχατολογικὴ ἔνταση, …παρά μόνον μὲ τὰ τετριμμένα...

Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἀπέμεινε μόνος εἰς τήν ἀν(τ)ορθόδοξον καί ἀδιέξοδον πορείαν του

Ἑορτάζων τήν 60ήν ἐπέτειον τῆς «ἄρσεως τῶν ἀναθεμάτων»

Τοῦ κ. Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου

Ὅσα συνέβησαν κατά τό τελευταῖο χρονικό διάστημα ἐν Νικαίᾳ καί ἐν Φαναρίῳ δέν εἶναι δυνατόν νά ἀμνηστευθοῦν ὡς ἐλάσσονος σημασίας ἤ νά δικαιολογηθοῦν ὡς ἁπλῶς ἀναμενόμενες ἐξελίξεις, καθόσον συνιστοῦν, κατά συρροήν καί κατ’ ἐξακολούθησιν διαπραττόμενες ἐνέργειες ἀσεβείας καί προσβολῆς τῆς Πίστεως καί τῆς τάξεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Ὅ,τι εἶναι παράνομον ἐνώπιον Θεοῦ ποτέ δέν γίνεται νόμιμο ἀπό τήν ἀδιαφορία, τὴν ἀπιστία ἤ τήν ἀποδοχή τῶν περισσοτέρων, οὔτε βεβαίως ἀπό τόν πολυκαιρισμό του! Ἔτσι καί τά ἔργα καί οἱ ἡμέρες τοῦ ἀπό δεκαετιῶν προωθουμένου καί διευρυνομένου Οἰκουμενισμοῦ, τοῦ συγχρόνου αὐτοῦ πειρασμοῦ καί ὑπούλου ἐχθροῦ τῆς Ἀληθείας, δέν εἶναι δυνατόν νά θεωροῦνται ἀπαθῶς καί νά τά ἀντιπαρερχόμεθα μέ ἀνοχή ἤ ἐν σιωπῇ.
Περί τῆς προσφάτου ἐπισκέψεως τοῦ αἱρετικοῦ Πάπα Ρώμης Λέοντος στήν Τουρκία, τήν ὑποδοχή του ὡς Ἀρχηγοῦ Κράτους ὑπό τοῦ Προέδρου τῆς γείτονος χώρας κ. Ἐρντογάν, τήν κατάθεση ὑπ’ αὐτοῦ Στεφάνου στό Μνημεῖο τοῦ...

Περὶ τῆς οἰκουμενιστικῆς φιέστας στὴ Νίκαια καὶ τὴν Κωνσταντινούπολη

ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ

Στὴν ἑορτὴ τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου, τοῦ ἀγωνιστῆ καὶ μάρτυρα τῆς Ἀληθείας, εἴδαμε ἐν τόπῳ Ἁγίῳ νὰ στεφανώνεται τὸ ψεῦδος. Μὲ ἀφορμὴ τὰ 1700 χρόνια ἀπὸ τὸν θρίαμβο τῆς Ὀρθοδοξίας στὴν Α’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ὁ νέος Πάπας τῆς Ρώμης κ. Λέων Πρίβοστ καὶ ἄλλοι ἐπί κεφαλῆς ἑτεροδόξων κοινοτήτων, συμπροσευχήθηκαν μὲ Ὀρθοδόξους Ἐπισκόπους, σὰν νὰ ἔχουν κοινὴ πίστη, ἀνταλλάσσοντας φιλοφρονήσεις καὶ παχιὰ λόγια ἀγάπης καὶ ἑνότητας.
Εἰδικότερα ὁ κ. Λέων, ἔγινε δεκτὸς μὲ τιμὲς κανονικοῦ Πατριάρχου, θυμιάματα, λειτουργικὴ μνημόνευση, λειτουργικὸ ἀσπασμό, ἀπαγγελία τῆς Κυριακῆς Προσευχῆς, κοινὴ εὐλογία πρὸς τὸ λαὸ μὲ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη, ἐμμελῆ ἀπόδοση «πολυχρονίου», ὅπως δυστυχῶς εἶχε συμβεῖ καὶ μὲ τοὺς δύο προκατόχους του.
Παγιώθηκε, ἐλλείψει ὀρθοδόξων ἀντιδράσεων, αὐτὴ ἡ ἀντικανονικὴ πρακτικὴ καὶ περάσαμε ἀπὸ τὸ ἐπίπεδο τῶν ἀπαγορευμένων ἀπὸ τοὺς Κανόνες συμπροσευχῶν καὶ σὲ ἄλλες ἀντικανονικὲς λατρευτικὲς ἐνέργειες, ποὺ ἑδραιώνουν στὴν πλάνη τοὺς παπικούς, καθὼς δίνουν ψευδῆ εἰκόνα ἑνότητας καὶ ὁμοιότητας στὴν πίστη...

Ἅγιος Πορφύριος: «Ὁ Δεσπότης Κονίτσης Σεβαστιανὸς εἶναι ἅγιος! Τὸν ἔκαναν ὅμως μὲ τὸ ζόρι δεσπότη! Νὰ θυμᾶσαι πάντα, οἱ ἅγιοι Ἐπίσκοποι ἐπιστρατεύονται...»!

Ἀρχιμ. Ἀντωνίου Φραγκάκη, 

Ἱεροκήρυκος Ἱερὰς Μητροπόλεως Γορτύνης καὶ Ἀρκαδίας

Ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης Σεβαστιανὸς μέσα ἀπὸ τὴν ἐμπειρία μου

(31 ἔτη ἀπὸ τὴν πρὸς Κύριον ἐκδημία του)

Αὐτὲς τὶς ἡμέρες, συμπληρώθηκαν τριάντα ἕνα ἔτη ἀπὸ τὴν ὁσιακὴ τελείωση ἑνὸς μεγάλου Ἱεράρχου. Τοῦ Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανὴς καὶ Κονίτσης Σεβαστιανοῦ. Παρέλκει νὰ ἀναφερθῶ στὴν ἁγιοπατερικὴ φυσιογνωμία του, παρ’ ὅλο ποῦ τὰ πνευματικά του παιδιὰ ἦταν οἱ στενοί μου φίλοι στὰ χρόνια τῶν θεολογικῶν μου σπουδῶν καὶ ὁ ἴδιος σφράγισε ἀνεξίτηλα τὴν φοιτητική μου ζωὴ καὶ τὴν μέχρι τώρα πορεία μου. Ἔχουν γραφεῖ πάμπολλα καὶ ἐπάξια γιὰ τὴν οὐρανομήκη ὄντως προσωπικότητά του τὴν παριππεύσασα τριακονταετία, ποὺ ὁ δικός μου πενιχρὸς λόγος δὲν εἶναι ἱκανὸς νὰ προσθέσει κάτι περισσότερο στὴν ἐγκωμιαστικὴ ἀναφορὰ ἐκείνων ποὺ τὸν ἔζησαν στενότερα καὶ μὲ ἐπιδέξιο χρωστήρα λόγου ἐπακριβῶς τον ἐξεικόνισαν. Θέλω μόνο νὰ παρουσιάσω τὸν τρόπο τῆς ἀρχικῆς γνωριμίας μας καὶ τὴν ἐπεξήγηση τοῦ ἁγίου Πορφυρίου γιὰ ὅσα καταλυτικὰ καὶ ἀνεύφθορα βιώματα μοῦ δημιουργήθηκαν, ὅταν πρωτοσυναντήθηκα μαζί του...

Ἡ μάνδρα τῆς Ὀρθοδοξίας ἔχει μείνει ἐντελῶς ἀφύλακτη. Οἱ φύλακες ἔχουν ἐξαφανισθεῖ

Ἡ παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ κάνει θραύση κι ἐμεῖς κοιμόμαστε μέ τά τσαρούχια, ἔλεγε ὁ ἀγαπημἐνος μας Ἅγιος Παΐσιος.
Τά νωπά θλιβερά γεγονότα ἀπό τήν Νίκαια καί τό Φανάρι, δέν ἀφήνουν πλέον περιθώρια περαιτέρω ἐφησυχασμοῦ. Ὁ ὀδοστρωτῆρας τοῦ οἰκουμενισμοῦ ἔχει ἰσοπεδώσει τά πάντα! Ἡ ἀλήθεια ἑνώνεται τεχνηέντως μέ τό ψέμα καί τό μήνυμα τῆς σωτηρίας σβήνει καί χάνεται στόν ὑποκριτικό ἐναγκαλισμό πατριάρχη καί πάπα.
Κλαῖνε καί ὀδύρονται στόν Οὐρανό γιά τήν κατάντια μας οἱ 25 ἀντιστασιακοί Ζωγραφίτες πατέρες, πού παραδόθηκαν στήν φωτιά ἀπό τούς παπικούς, τούς ἐχθρούς τῆς Παναγίας καί τοῦ Χριστοῦ μας.
Πονάει ἡ καρδιά τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ καί ὁ ἅγιος Νεκτάριος γονατιστός μπροστά στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ παρακαλάει μέ δάκρυα νά μᾶς συγχωρέσει, πού περιφρονοῦμε τίς θεοδίδακτες ποιμαντικές διδαχές του γιά τόν πάπα...

Ἀρχιμ. Δανιὴλ Ψωίνος: Συνάντηση Πάπα καὶ Πατριάρχη"

Ἡ παραίτησις τοῦ Λάμπης καὶ τὸ πνευματικὸ Pride

Γράφει ο Γεώργιος Κ. Τζανάκης

Ὁ Πατριάρχης «ἔπαυσε» τὸν Λάμπης καὶ Σφακίων Εἰρηναῖο «ἀναβαθμίζοντάς» τον σὲ Μητρπολίτη Μοσχονησίων. Ἡ ἐνέργεια αὐτὴ εἶναι ἡ ἔκφρασις τῆς βουλήσεως τοῦ Πατριάρχου νὰ ἐλέγξῃ πλήρως τὴν ἐκλογὴ ἐπισκόπου γιὰ τὴν Μητρόπολι Κυδωνίας καὶ Ἀποκορώνου, ἀλλὰ καὶ Λάμπης καὶ Σφακίων. Δηλαδὴ νὰ ἐλέγξῃ πλήρως τὴν Ἱεραρχία τῆς Κρήτης πρὶν τὴν ἐπικείμενη, κατ᾿ ἐπιθυμίαν του, ἀλλαγὴ τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου, ὥστε ἡ Ἐκκλησία Κρήτης νὰ ἀπορροφηθῇ πλήρως ἀπο τὸ Πατριαρχεῖο.

Οἱ οὐκ ἐπαρκοῦντες γιὰ τὶς ἀνάγκες τῶν καιρῶν, ἀλλὰ καὶ διαχρονικῶς, Κρῆτες ἐπίσκοποι, αὐτοὶ ποὺ δὲν ἀντέδρασαν στὶς μεθοδεύσεις τοῦ Πατριαρχείου, οὔτε πρὸ τοῦ 1961, οὔτε μετὰ, οὔτε τὸ 1962, οὔτε τὸ 1993, οὔτε ἀργότερα, ὅταν τὸ Πατριαρχεῖο μεθόδευε βῆμα -βῆμα τὴν ἄλωσι τῆς…

Πατριαρχεῖο καὶ Ἐκκλησία Κρήτης. Λίγο πιὸ κάτω ἀπὸ τὴν ἐπιφάνεια

Γράφει ο Γεώργιος Κ. Τζανάκης 

Ἡ παῦσις τοῦ Μητροπολίτου Λάμπης καὶ Σφακίων Εἰρηναίου ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως, παρότι ἀπὸ μερικοὺς χαρακτηρίζεται ὡς κάτι τὸ αἰφνιδιαστικὸ, εἶναι ἄλλο ἕνα ἔμπρακτο βῆμα γιὰ τὴν ἀμφισβήτησι τῆς ἀνεξαρτησίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης καὶ τὴν ἀπορρόφησί της ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο. Ὡς ἐκ τούτου δὲν εἶναι κάτι τὸ αἰφνιδιαστικὸ, ἀλλὰ κάτι τὸ ἀναμενόμενο, γιὰ ὅσους παρακολουθοῦν καὶ γνωρίζουν τοὺς σκοποὺς, καὶ  κατανοοῦν καὶ τὶς μεθόδους τοῦ Φαναρίου. Τὰ τεκμήρια εἶναι σαφὴ, πολλαπλά, καὶ μόνον ἐθελοτυφλοῦντες ἤ ἀδιάφοροι δὲν τὰ βλέπουν. Μιὰ ἄλλη κατηγορία εἶναι οἱ…

Eκδήλωση μὲ θέμα: «Πρὶν εἶναι ἀργά: Ὑπερασπιζόμαστε τὴν ἐλευθερία στὴν Ψηφιακὴ Ἐποχή»

Ἡ Πανελλήνια Κίνηση κατὰ τοῦ Ψηφιακοῦ Ὁλοκληρωτισμοῦ «ΕΞΟΔΟΣ» ἀνακοινώνει τὴ διοργάνωση ἀκόμα μίας ἐκδήλωσης ἐνημέρωσης καὶ διαλόγου, κατόπιν τοῦ αὐξημένου ἐνδιαφέροντος καὶ αἰτήματος τοῦ κοινοῦ.
Ἡ ἐκδήλωση θὰ πραγματοποιηθεῖ τὸ Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2025, ἀπὸ 17.00 ἕως 20.00, στὴν Αἴθουσα Τελετῶν ΑΠΘ, στὴν Πανεπιστημιούπολη Θεσσαλονίκης μὲ θέμα:
«Πρὶν εἶναι ἀργά: Ὑπερασπιζόμαστε τὴν ἐλευθερία στὴν Ψηφιακὴ Ἐποχή»
Στόχος τῆς ἐκδήλωσης εἶναι ἡ τεκμηριωμένη ἐνημέρωση, ἡ ἀναλυτικὴ παρουσίαση τῶν ἐπιπτώσεων τῆς ψηφιακῆς ἐπιτήρησης καὶ ἡ διαμόρφωση κοινοῦ λόγου ἀπέναντι στὶς σύγχρονες μορφὲς τεχνο-υποταγῆς καὶ ψηφιακοῦ ἐλέγχου.
Ἡ «ΕΞΟΔΟΣ» ἐπιδιώκει νὰ ὑπογραμμίσει τὴν ἀνάγκη γιὰ κριτικὴ ἐγρήγορση ἀπέναντι στὴ μετάβαση στὴ νέα ψηφιακὴ πραγματικότητα καὶ νὰ ἐνθαρρύνει ἐνεργὴ συμμετοχὴ στὴν ὑπεράσπιση τῆς ἐλευθερίας, τῆς ἀξιοπρέπειας τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῆς μοναδικότητας τοῦ προσώπου.
Ἡ συμμετοχὴ τοῦ κοινοῦ εἶναι ἐλεύθερη. Ἡ ἐκδήλωση ἀπευθύνεται σὲ ὅλους καὶ ἐπιδιώκει νὰ πυροδοτήσει ἕναν γόνιμο διάλογο γύρω ἀπὸ τὸν ρόλο τῆς τεχνολογίας καὶ τὶς συνέπειές της γιὰ τὴ δημοκρατικὴ ζωή.

π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης: «ΕΞΟΔΟΣ: Θεσσαλονίκη 13-12-2025 στὶς 17:00 ἕως 20:00. Ὅλοι ἐκεῖ»!

 

Ἐκπομπὴ μὲ τὸν ὁσιολογιώτατο Μοναχὸ Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη, μὲ θέμα: «ΕΞΟΔΟΣ: Θεσσαλονίκη 13-12-2025 στὶς 17:00 ἕως 20:00. Ὅλοι ἐκεῖ», Κυριακή 07 Δεκεμβρίου 2025.

Ὅταν ἀπουσιάζῃ τό φῶς τοῦ Χριστοῦ

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Στὸν ἱερὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας συχνὰ βλέπουμε ἀνθρώπους ποὺ εἶναι θρασεῖς καὶ ἰδιόρρυθμοι. Ἐνῶ γνωρίζουν «ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι φῶς καὶ δὲν ὑπάρχει σ’ αὐτὸν καθόλου σκοτάδι (Α’ Ἰω. α΄ 5), αὐτοὶ ζοῦν στὸ σκοτάδι, εἶναι βυθισμένοι στὴν ἁμαρτία καὶ ἰσχυρίζονται ὅτι πιστεύουν καὶ ὅτι ἔχουν κοινωνία μὲ τὸ Θεό, ἀφοῦ τηροῦν μερικὰ τυπικὰ καθήκοντα εὐσέβειας. Ὅμως δὲν εἶναι εἰλικρινεῖς, «λένε ψέματα καὶ οἱ πράξεις τους δὲν συμφωνοῦν μὲ τὴν ἀλήθεια» [1].
Ἡ στάση τους ἀπέναντι στὶς ὑποχρεώσεις τους εἶναι προκλητική, ἀφοῦ εἶναι γνωστὸς ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ζοῦν. Δυστυχῶς, οἱ συγκεκριμένοι αὐτοὶ ἄνθρωποι θέλουν νὰ ἐμφανίζονται στὰ μάτια τῶν ἐκκλησιαζόμενων, ἂν ὄχι ὡς ἐνάρετοι, τουλάχιστον ὡς ἀθῶοι. Δὲν ἔχουν καμία σχέση μὲ τοὺς ἄλλους ἀδελφούς καὶ τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, δηλαδὴ ἡ θυσία του, δὲν τοὺς καθαρίζει ἀπὸ τὴν ἁμαρτία.
Ἐδῶ πρέπει νὰ κάνουμε μία διευκρίνιση. Ὅλοι εἴμαστε ἁμαρτωλοὶ καὶ πρέπει νὰ τὸ ὁμολογοῦμε. Νὰ περιγράφουμε τὴν πραγματικότητα καὶ νὰ ζητοῦμε...

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος καὶ τὸ χαστούκι στὸν Ἄρειο τὸν αἱρετικό

Ἀπόσπασμα ἀπό κείμενο τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἱερεμία
(Σχόλιο: Ὁ Ἅγιος Νικόλαος, ὅπως ἀναφέρεται στό ἀπολυτίκιό του, ἦταν μέν εἰκόνα πραότητος, ἀλλά ἦταν συγχρόνως καί κανόνας πίστεως. Γι’ αὐτό καί ἤλεγξε μέ δρυμύτητα τόν αἱρετικό τόν Ἄρειο, χαστουκίζοντάς τον δυνατά).
Στά χρόνια τοῦ ἁγίου Νικολάου ζοῦσε ὁ αἱρετικός καί βλάσφημος Ἄρειος. Αὐτός ἀρνεῖτο ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἦταν Θεός - ὁμοούσιος μέ τόν Πατέρα- καί τόν παρουσίαζε ἁπλῶς ὡςκτίσμα. (σημ.: παραδεχόταν, δηλαδή, μονάχα τήν ἀνθρωπίνη φύση τοῦ Χριστοῦ)
Ἡ πλανεμένη αὐτή διδασκαλία τοῦ Ἀρείου ἔφερε σύγχυση καί ταραχή στήν Ἐκκλησία καί γι᾽αὐτό ὁ βασιλεύς, ὁ ἅγιος Κωνσταντίνος, συνεκάλεσε στήν Νίκαια τῆς Βιθυνίας τό ἔτος 325 τήν Α´ Οἰκουμενική Σύνοδο, στήν ὁποῖα συμμετεῖχαν 318 ἅγιοι Πατέρες. Μεταξύ αὐτῶν ἦταν καί ὁ ἅγιος Σπυρίδων, ὡς ἀρχιερεύς Τριμυθοῦντος, καί ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος, ὡς διάκονος, βοηθός τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας Ἀλεξάνδρου.
Μεταξύ αὐτῶν πάλι ἦταν καί ὁ ἅγιος Νικόλαος, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Μύρων...

Ὁ ἅγιος Σάββας καί οἱ ἀγῶνες του κατά τῆς αἱρέσεως τοῦ μονοφυσιτισμοῦ

(Νέος Συναξαριστής τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΙΝΔΙΚΤΟΣ»)

Ἐπιμέλεια, Ἠλιάδης Σάββας - Δάσκαλος

Ὁ ἅγιος Σάββας γεννήθηκε τό 439 στή Μουταλάσκη τῆς Καππαδοκίας. Ἦταν σύγχρονός της Δ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου (451 μ. Χ.) τῆς συνελθούσης κατά τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ. Ἦρθε στά Ἱεροσόλυμα τό 456. αθώς τήν ἐποχή ἐκείνη οἱ πολυάριθμοι μοναχοί τῆς Παλαιστίνης ταράσσονταν ἀπό τίς μηχανεύσεις τῶν αἱρετικῶν μονοφυσιτῶν, πού ἀντιτίθεντο στήν Σύνοδο τῆς Χαλκηδόνος, ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Σαλούστιος ὅρισε τόν ἅγιο Θεοδόσιο καί τόν ἅγιο Σάββα ἀρχιμανδρίτες καί ἐξάρχους (494) ὅλων τῶν μονῶν, πού ἐξαρτῶντο ἀπό τήν Ἁγία Πόλη: τόν Θεοδόσιο γιά τούς κοινοβιάτες καί τόν Σάββα γιά τούς ἀναχωρητές καί τούς κελλιῶτες μοναχούς στίς λαῦρες. Φοβερός πολέμιος τῶν δαιμόνων ὁ ἅγιος Σάββας, ἦταν ὅλος πραότητα καί διάκριση ἔναντι τῶν ἀνθρώπων. Ἔτσι, ὅταν δυό φορές κάποιοι ἀπό τούς μοναχούς του στράφηκαν ἐναντίον τοῦ (490 καί 503), ὁ ὅσιος γέροντας ἀποσύρθηκε οἰκειοθελῶς δίχως νά προσπαθήσει νά δικαιολογηθεῖ ἤ νά ἐπιβάλει τήν ἐξουσία του καί δέχτηκε νά...

Ἅγιος Σάββας ὁ Ἠγιασμένος, ἕνας μεγάλος ἀσκητὴς (5 Δεκεμβρίου †)

Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, Συναξαριστὴς τ. Β΄ σ. 243-244

Αὐτὸς ὁ Ἅγιος ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ μεγάλου Ἰουστινιανοῦ, κατὰ τὸ ἔτος 527, καταγόμενος ἀπὸ τὴν χώρα τῶν Καππαδοκῶν ἀπὸ τὸ μέρος ποὺ ὀνομάζεται Μουταλάσκη, υἱὸς γονέων εὐσεβῶν, τοῦ Ἰωάννου καὶ τῆς Σοφίας. Ἀμέσως λοιπὸν ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς ζωῆς του, ἔτρεξε στὴν ζωὴ τῶν Μοναχῶν καὶ μπῆκε σὲ ἕνα Μοναστήρι ὀνομαζόμενο Φλαβιανές. Τόσο δὲ ἐγκρατὴς ἔγινε ὁ ἀοίδιμος ἀπὸ τὴν νεαρή του ἡλικία, ὥστε, βλέποντας μία φορὰ ἕνα μῆλο στὸν κῆπο καὶ ἐπιθυμώντας νὰ τὸ φάει, τὸ πῆρε μόνο στὰ χέρια καὶ εἶπε· «Ὡραῖος ἦταν στὴν ὅραση καὶ καλὸς στὴν βρώση ὁ καρπὸς πού μού προξένησε τὸ θάνατο».

Ἔπειτα ἔριξε τὸ μῆλο κατὰ γῆς καὶ τὸ καταπάτησε μὲ τὰ πόδια του. Καὶ ἀπὸ τότε ἔβαλε κανόνα καὶ ἀπόφαση στὸν ἑαυτό του, νὰ μὴ φάει μῆλο σὲ ὅλη του τὴν ζωή. Καὶ μία φορὰ μπαίνοντας σὲ φοῦρνο ἀναμμένο ὁ Ἅγιος, βγῆκε ἀβλαβῆς, χωρὶς νὰ ἀγγίξει ἡ φωτιὰ καθόλου οὔτε σ’ αὐτὰ τὰ ἐνδύματά του. Κατὰ δὲ τὸ δέκατο ἕκτο ἔτος τῆς ἡλικίας του, πῆγε ὁ Ὅσιος στὸν μέγα Εὐθύμιο καὶ ἀπὸ αὐτὸν στάλθηκε στὸ Κοινόβιο τοῦ Ἁγίου Θεοκτίστου διότι ἦταν ἀγένειος. Ἐκεῖ λοιπὸν ζώντας ὁ θεῖος Σάββας δεχόταν μεγάλη ὠφέλεια ἀπὸ ὅλους τούς ἀδελφούς, ἐπειδὴ ἐμιμεῖτο τοῦ καθενὸς τὴν ἀρετὴ καὶ τὴν θεάρεστη πολιτεία. Ὁπότε γιὰ τὸν λόγο αὐτὸν τὸν ὀνόμαζε ὁ μέγας Εὐθύμιος, Παιδαριογέροντα.

Ὅταν πέρασαν ὅμως ἀρκετὰ χρόνια, τὸν ἔπαιρνε ὁ Εὐθύμιος μαζί του, ὅταν πήγαινε...

«Ἔκδοσις ἀκριβής τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως» (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΥΘΗΡΩΝ & ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΩΝ

Ἐν Κυθήροις τῇ 1ῃ Δεκεμβρίου 2025

Ἀριθ. Πρωτ.: 457

«Ἔκδοσις ἀκριβής τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως»

(Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός)

Διά τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Τόν ὄγδοον αἰῶνα μετά Χριστόν, κατά τόν ὁποῖον ὠργίαζε καί ἐμαίνετο ἡ δεινή αἵρεσις τῆς εἰκονομαχίας, ὁ μέγας δογματικός Θεολόγος τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός εἰς τήν τριλογίαν του «Πηγή Γνώσεως» περιελάμβανε καί τά ἀντιαιρετικά καί θεολογικο-δογματικά ἔργα του· «Αἱρέσεων Ἱστορία» (ἀναίρεσις ἑκατόν τριῶν αἱρέσεων) καί «Ἔκδοσις ἀκριβής τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως», πού εἶναι «ὁ πλέον ἀσφαλής ὁδηγός κάθε χριστιανοῦ σχετικά μέ δογματικά θέματα καί ἕνα μνημεῖο τῆς Χριστιανικῆς Παραδόσεως»[1]. Μέ τήν ἀναίρεσιν τῶν ποικιλωνύμων αἱρέσεων καί τήν κατάδειξιν τῆς «βασιλικῆς καί οὐρανοδρόμου ὁδοῦ τοῦ ἱεροῦ δόγματος» ὁ ἅγιος Ἰωάννης διέλαμψε εἰς τόν ἀγῶνα κατά τῶν εἰκονομάχων καί διεφώτισε τό Ποίμνιον τοῦ Χριστοῦ, προφυλάσσων αὐτό ἀπό τήν...

Ἡ δυστυχία τῆς μοναξιᾶς

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Ὁ φυσιολογικὸς ἄνθρωπος εἶναι κοινωνικός. Αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκη νὰ ἐπικοινωνήσει μὲ τοὺς ἄλλους, νὰ συναντηθεῖ μὲ γνωστούς, νὰ μάθει τὰ νέα τους, νὰ τοὺς πεῖ τὰ δικά του νέα, νὰ ἐνημερωθεῖ τί συμβαίνει στὴν κοινωνία, ποὺ ζεῖ, ἀλλὰ καὶ εὐρύτερα, νὰ συνομιλήσει μὲ τοὺς συντοπίτες του γιὰ κοινὰ προβλήματα καὶ γενικὰ νὰ πληροφορηθεῖ γιὰ διάφορα γεγονότα, ποὺ συμβαίνουν στὴ μικρὴ κοινωνία, τῆς ὁποίας εἶναι μέλος.

Ὑπάρχουν ὅμως καὶ ἄνθρωποι, ποὺ εἶναι μοναχικοὶ καὶ δὲν αἰσθάνονται τὴν ἀνάγκη νὰ ἐπικοινωνήσουν μὲ τοὺς συνανθρώπους τους. Εἶναι ἰδιόρρυθμοι, ἔχουν παράξενες ἰδέες, τοὺς ἀπασχολοῦν ἀπίθανα πράγματα, ὀνειρεύονται...

Ἁγία Βαρβάρα ἡ Μεγαλομάρτυς (4 Δεκεμβρίου †)

Λάμπρου Σκόντζου, 

Θεολόγου – Καθηγητοῦ

Ὁρισμένοι ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας ἔχουν τὴν προσωνυμία Μεγαλομάρτυρες, διότι ὑπέστησαν ἰδιαίτερα σκληρὰ βασανιστήρια, κατὰ τὴν ὁμολογία τους στὸ Χριστὸ καὶ τὴν ἄρνησή τους νὰ ἀσπασθοῦν ἀλλότριους ψεύτικους «θεοὺς» καὶ νὰ θυσιάσουν στὰ ἄψυχα εἴδωλα. Ἀνάμεσα σ’ αὐτοὺς συγκαταλέγεται ἡ Μεγαλομάρτυς Βαρβάρα, μία ἡρωικὴ κόρη, ἡ ὁποία ἀντάλλαξε τὶς δόξες τοῦ κόσμου μὲ τὴν πίστη της καὶ τὴν προσήλωσή τους στὸ Σωτήρα Χριστό. 

Γεννήθηκε καὶ ἔζησε σὲ καιρούς, στὰ χρόνια τοῦ αὐτοκράτορα Μαξιμιανοῦ (286-305), ὅπου εἶχε λάβει χώρα ὁ μεγαλύτερος καὶ σκληρότερος διωγμὸς κατὰ τῶν Χριστιανῶν, ἀπὸ τὸ ἀντίχριστο καὶ δαιμονικὸ Ρωμαϊκὸ Κράτος. Ἦταν κόρη ἑνὸς φανατικοῦ εἰδωλολάτρη, ὀνόματι Διοσκούρου, ὁ ὁποῖος συγκαταλέγονταν στοὺς εὐγενεῖς, πλουσίους καὶ ἀξιωματούχους τῆς μεγάλης πόλεως Ἡλιουπόλεως τῆς Αἰγύπτου. Ὁ Διόσκουρος φρόντισε νὰ τὴν μεγαλώσει μὲ τὴν εὐσέβεια στὰ δαιμονικὰ εἴδωλα καὶ τοὺς ἀνύπαρκτους, διεφθαρμένους «θεούς», οἱ ὁποῖοι ὑπαγόρευαν στοὺς ἄτυχους λατρευτές τους κάθε ἀνηθικότητα καὶ κακουργία. Νὰ τοὺς μοιάζουν οἱ ἄνθρωποι, νὰ γίνουν μιμητές τους. Φρόντισε ἐπίσης νὰ τῆς δώσει τὴν πιὸ μεγάλη ἐκπαίδευση, στέλνοντάς την στὶς ὀνομαστὲς σχολὲς τῆς Ἀλεξάνδρειας. Εἶχε ἀναδειχθεῖ ὡς μία ἀπὸ τὶς σπουδαιότερες κόρες τῆς περιοχῆς. 

Ὅταν ἔφτασε στὴν ἐφηβεία, παρουσίασε ἀσυνήθιστο σωματικὸ κάλλος, γεγονὸς ποὺ ἀνάγκασε τὸν Διόσκουρο νὰ τὴν κλείσει στὸν πύργο του, ἀπὸ φόβο μήπως τὴν ἀπαγάγουν, σύμφωνα...

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς : Ὁ μεγάλος θεολόγος καὶ ὑμνογράφος τῆς Ἐκκλησίας (4 Δεκεμβρίου †)

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ,

Θεολόγου - Καθηγητοῦ 

Οἱ μεγάλοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μᾶς ἔβαλαν τὴ δική τους σφραγίδα ὁ καθένας στὴ διατύπωση τῆς ἀποκαλυμμένης καὶ σώζουσας ἀλήθειας. Εἶναι ὄντως θαυμαστὸ τὸ γεγονὸς ὅτι οὐδέποτε ὑπῆρξε χρόνος στὴ δισχιλιόχρονη πορεία τῆς Ἐκκλησίας μας νὰ μὴν ὑπάρχουν Πατέρες καὶ διδάσκαλοι, οἱ ὁποῖοι ἐκφράζουν τὴν αὐτοσυνειδησία Της.

Μία ἀπὸ τὶς μεγάλες πατερικὲς μορφὲς ὑπῆρξε καὶ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, ὁ ὁποῖος ἔζησε καὶ ἔδρασε σὲ μία κρίσιμη ἐποχὴ γιὰ τὴν Ἐκκλησία, ὅπου ἡ εἰκονομαχία συγκλόνιζε τὰ...

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος δὲν συμφωνοῦσε μὲ τοὺς διαλόγους, οὔτε μὲ τὶς μεταβάσεις τοῦ Πατριάρχη στὴν Ρώμη!

Τοῦ ἱερομονάχου Δαμασκηνοῦ, Ἱ. Κ. Φιλαδέλφου, Ἅγιον Ὅρος

Ὁ γράφων, ὡς γνωρίζων ἐκ τοῦ σύνεγγυς τὸν ἅγιον Πορφυριον, ἀπὸ τὰ φοιτητικά του χρόνια, κατὰ τὴν δεκαετίαν τοῦ 1960, ὄτε οὗτος ἦτο ἐφημέριος εἰς τὴν Πολυκλινικὴν Ἀθηνῶν τῆς ὁδοῦ Πειραιῶς, καὶ διατηρήσας τὴν πνευματικὴν ἐπικοινωνίαν, μέχρι τῆς κοιμήσεώς του, βεβαιώνει ὅτι ὁ ἅγιος Πορφύριος δὲν συνεφώνει μὲ τὰς μεταβάσεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἰς τὴν Ρώμην οὔτε μὲ τοὺς...

Μνήμη Ὁσίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου (2 Δεκεμβρίου †)

Ἁγιογραφία Ἱερᾶς Μονῆς 

Χρυσοπηγῆς, Χανιὰ-Κρήτη

Ὁ ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης εἶναι ἀπὸ τοὺς νεοτέρους ἁγίους ποὺ ἀνεκήρυξε ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἡ ζωὴ του ὑπῆρξε φανέρωση καὶ ἐκδήλωση τῆς ἀγάπης καὶ τῆς πρόνοιας τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν σύγχρονο κόσμο. Προικισμένος μὲ πολὺ σπάνια πνευματικὰ χαρίσματα ὁ ἅγιος Πορφύριος δίδασκε μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὸν λόγο του ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς, τῆς χαρᾶς, τοῦ φωτὸς τοῦ ἀληθινοῦ· ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ πᾶν.

Παραθέτουμε ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Βίος καὶ Λόγοι» Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, τῆς Ἱ.Μονῆς Χρυσοπηγῆς Χανίων σύντομη Βιογραφία τοῦ Ἁγίου Γέροντος Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου

Σύντομη Βιογραφία Ἁγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

Ὁ ὅσιος Γέρων Πορφύριος, κατὰ κόσμον Εὐάγγελος Μπαϊρακτάρης, γεννήθηκε στὶς 7 Φεβρουαρίου 1906, στὴν Εὔβοια, στὸ χωριὸ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς ἐπαρχίας Καρυστίας. Οἱ γονεῖς του, Λεωνίδας Μπαϊρακτάρης καὶ Ἑλένη, τὸ γένος Ἀντωνίου Λάμπρου, ἦταν εὐσεβεῖς καὶ φιλόθεοι ἄνθρωποι. Ὁ πατέρας του, μάλιστα, ἦταν ψάλτης στὸ χωριὸ καὶ εἶχε γνωρίσει προσωπικὰ τὸν Ἅγιο Νεκτάριο. Ἡ οἰκογένειά του ἦταν πολυμελὴς καὶ οἱ γονεῖς, φτωχοὶ γεωργοί, δυσκολεύονταν...

Τά 40 μανιτάρια ποὺ φύτρωναν κατὰ τὴν πανήγυρη τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα κάτω ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα δὲν ξαναβγῆκαν, ὅταν στὴν Μονή Ξηροποτάμου δέχθηκαν τὴν ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Ἄθως, ὅρος τὸ Ἅγιον», τοῦ Μητροπολίτου Κινσάσα, Ὑπερτίμου καὶ Ἐξάρχου Κεντρώας Ἀφρικῆς κ. Νικηφόρου

Ὁ Μιχαὴλ Η΄ Παλαιολόγος (1259-1282) ἐλευθέρωσε τὴν Κωνσταντινούπολη ἀπὸ τοὺς σταυροφόρους καὶ κατέλυσε τὴν Λατινοκρατία στὴν Ἀνατολή. Ὁ ἐκδιωχθείς ὅμως λατίνος αὐτοκράτορας ποὺ εἶχε καταφύγει στὴ Δύση προσπάθησε νὰ συνεννοηθεῖ καὶ νὰ πείσει τοὺς ἡγεμόνες τῆς Δύσεως γιὰ νὰ ἀνακαταλάβουν τὴν Κωνσταντινούπολη. Ὁ Μιχαὴλ βλέποντας τὴν κίνηση αὐτὴ καὶ γνωρίζοντας τὰ κατακτητικὰ σχέδια τοῦ βασιλείου τῆς Σικελίας, θεώρησε ὅτι θὰ ἀποσοβοῦσε τὸν κίνδυνο αὐτὸ καὶ θὰ ὠφελοῦνταν στὴν προσπάθειά του γιὰ βελτίωση τῆς βυζαντινῆς κυριαρχίας στὰ Βαλκάνια, μὲ τὴν ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν. Ἦλθε, λοιπόν, σὲ συνεννόηση καταρχὴν μὲ τὸν Πάπα Οὐρβανὸ (Κλήμεντα Δ΄) καὶ κατόπιν...

Ἀντινόης Παντελεήμων... Περὶ ἀληθείας οὐδεὶς λόγος.

+Ὁ Μητροπολίτης Ἀντινόης Παντελεήμων 

Στὶς 29 καὶ 30 Νοεμβρίου , ε.έ., πραγματοποιήθηκε ὁ ἑορτασμὸς τῶν 1,700 χρόνων ἀπὸ τὴν σύγκληση τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου μὲ προεξάρχοντα τὴν Α.Θ.Π. τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην κ.κ. Βαρθολομαῖο Α’ καὶ τὴν Α.Θ.Μ. τὸν Πάπα καὶ Πατριάρχην Ἀλεξανδρείας καὶ πάσης Ἀφρικῆς κ.κ. Θεόδωρο Β’. 

Στὶς ἑορταστικὲς ἐκδηλώσεις παρέστησαν ὁ προσκεκλημένος Πάπας τῆς Ρώμης Λέων ΙΔ’, ὡς καὶ 20 ἐκπρόσωποι διαφόρων αἱρέσεων !!! 

Ἀνταλλάκτηκαν ἀδερφικοὶ ἀσπασμοί, χειραψίες, φιλήματα καὶ πολλὰ χαμόγελα. 

Στὴν τελετὴ τῆς Δοξολογίας μνημονεύτηκε πρῶτα ὁ Πάπας (!) καὶ κατόπιν ὁ Οἰκουμενικός. Ψάλθηκε ὁ «πολυχρονισμὸς» στὸν Πάπα τῆς Ρώμης Λέοντα (!) καὶ κατόπιν...

Ἡ ἀπάντηση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Γρηγορίου τοῦ ΣΤ΄ στὴν πρόσκληση τοῦ Πάπα τῆς Ρώμης, γιὰ νὰ συμμετάσχει ὀρθόδοξη ἀντιπροσωπεία στὴν Α΄ Σύνοδο τοῦ Βατικανοῦ (1869-1870)

Ἐπεξεργασία - Ἀπόδοση στὴν Νεοελληνική: 

Σάββας Ἠλιάδης, Δάσκαλος 

Ἡ Α΄ σύνοδος τοῦ Βατικανοῦ (Δεκέμβριος 1869 - Ὀκτώβριος 1870) συνῆλθε μέσα στὴν Βασιλικὴ τοῦ Ἁγίου Πέτρου, ἀφοῦ συγκλήθηκε ἀπὸ τὸν Πάπα Πίο τὸν Θ΄, ὁ ὁποῖος καὶ διηύθυνε ὡς πρόεδρος. Δὲν ἦταν οὔτε κἂν γενικὴ σύνοδος τῆς Δυτικῆς «Ἐκκλησίας» ἀλλὰ μόνο παπική – ρωμανικὴ μερικὴ σύνοδος. Πολὺ λιγότερο δὲ τῆς ἁρμόζει ὁ χαρακτῆρας τῆς Οἰκουμενικῆς συνόδου, ἀφοῦ ὁλόκληρη ἡ Ὀρθόδοξη Καθολικὴ Ἐκκλησία τῆς Ἀνατολῆς, ἡ Ἀγγλικανικὴ καὶ οἱ ἐπίσκοποι τῆς ἀρχαίας καθολικῆς Μητροπόλεως τῆς Οὐτρέχτης δὲν ἀντιπροσωπεύτηκαν στὴν σύνοδο, ἀλλὰ καὶ δὲν συμμετεῖχαν καὶ κάποιον ἄλλον τρόπο... 

Ἕνα χρόνο νωρίτερα, στὶς 8 Σεπτεμβρίου 1868, ὁ πάπας κάλεσε στὴν σύνοδο «ὅλους τοὺς ἐπισκόπους τῶν Ἐκκλησιῶν τοῦ ἀνατολικοῦ τύπου, οἱ ὁποῖοι δὲν ἦταν σὲ κοινωνία...

Τὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο θὰ ἀποφασίσει γιὰ τὶς θρησκευτικὲς εἰκόνες στὶς δικαστικὲς αἴθουσες

Γράφει ὁ Νικόδημος Καλλιντέρης, Νομικός 

Μία νέα ἐξέλιξη ὑπῆρξε πρὶν ἀπὸ λίγες ἡμέρες σὲ σχέση μὲ τὶς προσφυγὲς τῆς «Ἕνωσης Ἀθέων» στὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου (ΕΔΔΑ) στὸ Στρασβοῦργο κατὰ τὶς ὁποῖες προκύπτει παραβίαση δικαιωμάτων ἀπὸ τὴ δημόσια ἀνάρτηση θρησκευτικῶν εἰκόνων στὶς αἴθουσες τῶν ἑλληνικῶν δικαστηρίων. Οἱ δύο προσφυγὲς κατατέθηκαν στὸ ΕΔΔΑ ἀφοῦ τὸ Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας εἶχε ἀπορρίψει τὰ σχετικὰ αἰτήματα (βλ. τὶς ἀποφάσεις τῆς Ὁλομέλειας 130/2018 καὶ 71/2019) γιὰ τὴν ἀφαίρεση τῆς θρησκευτικῆς εἰκόνας ποὺ βρίσκεται μέσα στὴν αἴθουσα τῆς Ὁλομέλειας...

«Λίγο πρίν τό χάραμα…, λίγο πρίν τό χάραγμα…»

Πορφυρίτης

Ἠλεκτρονική ταυτότητα! Προσωπικός ἀριθμός! Ἡ νέα ἠλεκτρονική δικτατορία. Ἡ μετατροπή τοῦ ἐλεύθερου προσώπου σέ ἀριθμό, σέ μᾶζα. Σφίγγει ὁ κλοιός διαρκῶς. Ὁδηγούμαστε σέ μιά πρωτότυπη ψηφιακή σκλαβιά, χωρίς ἐπιστροφή. Κι ὅμως, ὑπάρχουν συμπολῖτες μας τελείως ἀνυποψίαστοι! Ὑπάρχουν συμπολῖτες μας χριστιανοί, πού ἀκόμη ὑποστηρίζουν ἕναν ἀφορισμένο, πολέμιο τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῆς Πατρίδας μας, πού βρίσκεται, λόγῳ τῶν ἁμαρτιῶν μας, στό «πηδάλιο» τοῦ κράτους! Κάποιον[1] πού δέν ἔχει δώσει οὔτε ἕνα μικρό δεῖγμα ἀγάπης πρός...

Ὁσίου Δανιὴλ Κατουνακιώτου: "Μεγάλη ἡ ὠφέλεια ἀπὸ τὰ Σαρανταλείτουργα"

Τοῦ Ὁσίου Δανιὴλ Κατουνακιώτου  (1846-1929)

Τὸ ἀξιοπρόσεκτο γεγονὸς ποὺ ἀκολουθεῖ σὲ ἐλαφρὰ διασκευὴ τῆς γλώσσης τὸ ἀναφέρει ὁ ὅσιος Δανιὴλ Κατουνακιώτης σὲ ἐπιστολή του πρὸς τὸν Ἀλέξανδρον Μωραϊτίδην. Ἔχει δὲ ὡς ἑξῆς:

Ἕνας γνωστός του καὶ ἐνάρετος οἰκογενιάρχης ἀπὸ τὴν Σμύρνη, ποὺ τὸν ἔλεγαν Δημήτριο, ἀφοῦ κατάλαβε τὸ τέλος του κάλεσε τὸν υἱόν του Γεώργιο, ὁ μόνος εὐσεβῆς, διότι τὰ ἄλλα τρία του παιδιὰ καὶ ἡ γυναίκα του ζοῦσαν μὲ κοσμικότητα, καὶ τοῦ ἀπεκάλυψε ὅσα ἀκολουθοῦν, καὶ τὰ ὁποῖα ὁ υἱός του ὁ πιστὸς φανέρωσε εἰς τὸν π. Δανιήλ. Ἀφοῦ ὁ πατέρας μου ἔφθασε εἰς τὸ τέλος αὐτῆς τῆς ζωῆς καὶ ἐγνώρισε τὴν ἡμέρα τοῦ θανάτου του, ἐκείνην τὴν ἡμέρα ἐκάλεσε ἕνα σεβάσμιο ἱερέα, ποὺ τὸν ἔλεγαν Δημήτριον, ἄνθρωπον πολὺ ἁπλὸν καὶ ἐνάρετον, εἰς τὸν ὁποῖον μὲ πολλὴ εὐλάβεια εἶπε· «ἐγὼ πνευματικέ μου πάτερ, σήμερα πεθαίνω, καὶ παρακαλῶ ὁδήγησέ με σὲ αὐτὴν τὴν κρίσιμη στιγμὴ τί ὀφείλω νὰ πράξω;» ὁ δὲ ἱερεὺς γνωρίζοντας τὴν θεάρεστον ζωὴν τοῦ πατέρα μου καὶ ὅτι...

π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης: "Βάζουν μπροστά τα παιδιὰ γιὰ τὸ ψηφιακὸ φακέλωμα ὅλων μας"

Ἐκπομπὴ μὲ τὸν π. Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη 

[Κυριακή, 30 Νοεμβρίου 2025]

Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Ἀνδρέας καὶ οἱ σημαῖες Σκωτίας καὶ Ἡνωμένου Βασιλείου!

Ὁ Ἀπόστολος Ἀνδρέας, τοῦ ὁποίου τὴ μνήμη τιμᾶ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία στὶς 30 Νοεμβρίου, καταγόταν ἀπὸ τὴν περιοχὴ τῆς Γαλιλαίας. Ἦταν ψαρὰς στὴ λίμνη Τιβεριάδα καὶ ἦταν ὁ πρῶτος ἄνθρωπος τὸν ὁποῖο ὁ Χριστὸς κάλεσε νὰ γίνει μαθητής του, ἐξ οὗ καὶ ὀνομάστηκε «Πρωτόκλητος». Μετὰ τὸ πολύχρονο ἀποστολικό του ἔργο, τοῦ ὁποίου σταθμὸς ὑπῆρξε καὶ ἡ ἀρχαία πόλη τοῦ Βυζαντίου, ὅπου ἵδρυσε καὶ τὴν πρώτη ἐκκλησία, μαρτύρησε στὴν Πάτρα σὲ μία περίοδο ὅπου ὡς τοπικὸς ἄρχοντας ἀναφέρεται κάποιος ὀνόματι Λέσβιος τὸν ὁποῖο διαδέχθηκε ὁ Αἰγεάτης, πιθανολογεῖται ὅτι ἦταν ἡ ἐποχὴ τοῦ διωγμοῦ τοῦ Νέρωνα, ἀλλὰ εἶναι δύσκολο νὰ ἐπιβεβαιωθεῖ. Οἱ δήμιοί του μαρτυρίου τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέα ἀποφάσισαν νὰ τὸν θανατώσουν σὲ σταυρὸ σὲ σχῆμα Χ, ὡς εἰρωνεία στὸ σταυρικὸ θάνατο καὶ τὴν Ἀνάσταση τοῦ θεανθρώπου Χριστοῦ τὸν ὁποῖο κήρυττε. Αὐτὸ ὅμως ποὺ οἱ δήμιοι ἐκεῖνοι δὲν μποροῦσαν νὰ γνωρίζουν, εἶναι ὅτι ὁ σταυρὸς τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα, τὸ περίφημο «Χ», θὰ ἀναρτιόταν περήφανα, αἰῶνες μετά, ὡς σημαία μεγάλων χριστιανικῶν ἐθνῶν τῆς Εὐρώπης, ὅπως εἶναι ἡ Σκωτία καὶ ἡ Μεγάλη Βρετανία. Σήμερα εἶναι γνωστὸ ὅτι ἡ σημαία τῆς Σκωτίας, μὲ τὸ ἄσπρο Χ σὲ μπλὲ φόντο εἶναι ὁ σταυρὸς τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα. Αὐτὸ ἔχει προκύψει ὡς ἑξῆς:...